Bugün başarılı ve gururlu insanlara iyi bakın. Farklı alanlarındaki başarılara rağmen çoğunun hayatında ortak bir dönüm noktası bulunmaktadır. Bu ortak nokta bir öğretmenin kendisine gerçekten dokunduğu andır. Başta ülkemiz olmak üzere dünyanın hemen her yerinde sayısız başarı hikayesi yatmaktadır. Tüm imkansızlıklara rağmen kendini eğitmiş zeki ve istikrarlı insanlar görürsünüz. Bunların temelinde öyle ya da böyle bir öğretmen yatar. Böyle hikayeler saymakla bitmez. Bugün, Rusya’da üniversitedeki profesörlük kariyerini bırakarak, kendisini halkını eğitmeye adayan bir idealist öğretmenin hikayesini anlatmak istiyorum.
Rusya’da bulunan Moskova Üniversitesi’nde genç yaşında matematik profesörü olan Raçinski, tüm akademi çevresini şaşkına uğratacak bir karar aldı. Genç olmasına rağmen matematik üzerine yapmış olduğu harika bilimsel çalışmaları tüm dünya dillerine çevrilir. Rusya’daki tüm bilim insanları bu genç matematikçiye saygı duyar. Matematik alanında öylesine başarılıydı ki kendisinden önce hiçbir matematikçinin bilmediği yeni sorulara üretiyor ve bu soruların çözümlerini yine kendisi buluyordur.
Avrupa’nın dört bir yanından derslerini ve seminerlerin dinlemeye gelen sayısızı bilim insanı vardı. Çevresini şaşkına uğratacak karar ise Raçinski’nin profesörlüğü bırakarak kendi aile mülkünün bulunduğu Smolenska eyaletine bağlı Tatevo köyündeki bir okula öğretmen olarak başvuruda bulunmasıydı. Peki ama Raçinski neden bilinmeyen bir köyde sıradan bir öğretmenlik yapmak için üniversitedeki profesörlük kariyerine son vermek istiyordu?.. Moskova’nın tüm entelektüel kesimi Raçinski için şunları söylemeye başlamıştı. ‘’Aslında, matematikçiler her zaman anormaldir ve dikkati dağınıktır. Raçinski tamamen aklını kaybetmiştir.’’ Neredeyse tüm çevresi bu kararından dolayı onu suçluyordu.. Tüm bu suçlamalara karşı Raçinski sükûnet içinde, kısa ve öz bir şekilde cevabı sunuyordu. Onlara tüm bilgilerinin elbette hiçe saymayacağını, aksine bunlarla yeni bilgi ve yetenekler keşfetmek istediğini söylüyordu..
Değerli maden arayan madenciler gibi yerin derinliklerine kadar ineceğini söylüyordu. Raçinski biliyordu ki gideceği yerde akıl olarak çok kıymetli insanlarla karşılaşacaktı. Fakat şimdiye kadar bu akla ya da diğer bir deyişle bu değerli topraklara kimsenin eli değmemişti ve kendi halinde çorak bir şekilde bırakılmıştı. ‘’Kırsalda yaşayan milyonlarca değerli insan okuma yazma dahi bilmiyordu.. Böylesine kıymetli insanlara gereken değeri vermezsek ülkemiz nasıl kalkınıp bizim gelişmiş bir yer olmamızı sağlayacak ki?’’ diye düşünüyordu. Raçinski, halkının kötü koşullarda olduğunu, bilimsel ve düşünsel aydınlanmadan çok uzak olduğunu biliyordu. Onları tıpkı yeni doğan ve gözlerini dahi açamayan köpek yavrularına benzetiyordu. Bu profesör aynı zamanda üretim gücünün düşük olmasından ve sürekli ithalat yapılmasından da memnun değildi. Oysa her yerde en değerli topraklarının kendi toprakları olduğu yazılıp söyleniyordu. İşte bu yüzdendir ki Raçinski, Moskova Üniversitesi’ni terk ederek doğduğu köye bir aydınlık feneri olmaya gitmişti.
Raçinski Tatevo’daki köyüne vardığında yerel halk tarafından pek hoş karşılanmadı. Köydeki insanlar ona ihtiyacı olmadığını ve hatta köy insanının kafasını karıştıracağını söyleyip duruyordu. Profesör ise her eğitimli insanın birer fener olduğunu ve o fenerin bulunduğu yeri aydınlatmasını gerektiğini söylüyordu. İster küçük bir sokak isterse de geniş bir cadde olsun, elinden geldiğince bunu yapması gerektiğini söylüyordu.
Köy halkı yıllarca kandırılmıştı ve bu profesörün gelmesine çok şüpheli bakmış ve ona inanmamıştı. Kimisi ona ödeme yapmayacaklarını, kimisi onun Çar’dan ödül koparmak için geldiğini kimisi de aklını kaybettiği için geldiğini söylemekteydi. Şuan için neredeyse kimse ona destek vermiyordu.
Raçinski’nin sınıfta işlediği derslerin konusu ve yönteminden tutun öğrencilere olan yaklaşımı onun saygı görmesini sağlamaya başlamıştı. Matematik derslerinde problemlere nasıl yaklaşılacağını öğrettiği kadar hayattaki problemlere de nasıl yaklaşılacağını öğretiyordu. Öğrencilere bir madenden nasıl oyuncak yapıldığından tutun kumdan nasıl cam yapıldığını anlattıkça öğrencilerin ilgi ve dikkatini çekmeyi başarmıştı. Bu sayede kısa zamanda sevilen bir öğretmen olmuştu. Raçinski öğrencilerine kendilerini ve çevresini temiz tutması gerektiğini tem tembihliyor hem de tembihlediği şekilde kendisi yapıyordu. Bu sayede söylediği şeyler itibar görmeye ve saygınlık kazanmaya başlamıştı. Kısa zamanda da başta öğrenciler olmak üzere yaşadığı yerdeki yerel halk tarafından sevilip itibar kazanmaya başlamıştı.
Şimdiye kadar halkın bu kısmıyla yeterince ilgilenilmediği için çok fazla verim kaybedilmişti. Bu yüzden artık kaybedecek zaman ve emek kalmamıştı.
Raçinski’nin çalışmaları meyvesini vermeye başlamıştı. Yıllar içinde Raçinski’nin öğrencilerinden bazıları parlak olabilecek yetenekler ile toplumda ön plana çıkmaya başlamıştı. Bunlardan birisi Rusya’nın en iyi ressamlarından birisi olmuştu. Bir diğeri ise Kimya alanında yaptığı başarılarından dolayı ülkesine ödüller bile kazandırmıştı. Kendisini ispatlamış bir bakteriyolog olan 23 yaşındaki bu köylü genci tüm rus gazeteleri manşet yapmıştı. Verdiği röportajda Raçinski öğretmeninden övgüyle bahsediyordu. Bunun dışından daha sayısız saygın iş ve mesleklere sahip önemli şahsiyetler daha yetişecekti. Yıllar sonra akademideki ve kırsaldaki halk Raçinski’ye boşuna kızdıklarını anladı.
Raçinski’nin söylediği gibi ‘’daha güzel bir gelecek için eğitimli ve sağlıklı bireyler yetiştirmekten asla vazgeçmemeliyiz. O insanlar her zaman ve her yerde arayıp bulmak ve geliştirmek her şeyden önce yapmamız gereken şey olmalıdır..’
Kaynak; Grigoriy Petrov ‘’İdealist Öğretmen’’, Koridor Yay. 2018.